Saian Verse:
Kafamda bin bir türlü insan modeli var etrafına bak gör ben
Her gece uykumu böldüm tanrım bana gülmüş ben görmeden
Fiyakalı mektuplar aldım annemden bana varis kalmış gölgem
Üstüme toz topraktan rengimi vermiş Rabb'im kumral bir öğlen
Gamzem lacivert ceket kentten bana mukaddes bir armağan oldu
Esmer alımlı gün de gördük biz aşüfte çalımlı günler vardı
Ansiklopedik bilgilerimize dayanan tezler sürmüştük derken
Bazen devrimi yad ettik bazen turan bize mayhoş geldi
Şubatta üstüme annemi giydim pantolon babam kokardı
Süratle bünyeme sinmiş bir derdim vardı, soran olmazdı
Kardeş bana yarendir yeri devlet gibi canımda mahremdir
Lojman grisi buz gibi soğuk - ayazda günler geçmezdir
Bitmez sabahın on bir buçuğunda yeniden gerçekleştim teslim
Ben Asaf Halet bakarken, çoktan kayboluverdi neslim
Rabb'ini sorgulamak sana düşmez demişti kalbim neylim
Benzeri bulunmayan savaştan galip çıktı benim beynim
Nakarat:
Üstüm başım baksan karman çorman
Bu ne veryansın hayat
Bırakın üstüme gelmek yalan
Alnımda yeminden bir pankart
Dostun düşman öyküler yarım
Şarkılar gibi eksik parçam
En modern alışkanlık ölmek
Ona dönmektir vesselam
Saian Verse:
Ben galiba senin kullanmadığın sözcükleri pek sevmiyorum
Ölümle ispatlanmış şiirler var en çok gözlerini görüyorum
Pencerenden öyle bi' caka satardın ki bu ev benim derdin
Öpmezdin bir padişah tahtından inerdi beni severdin
Berduş gibi boş sokaklar artık akşam çökünce kalmaz tedavül
Asmalı yurt bahçesinde kabrim, Rabb'im bilir. doğurma n'olur!
Geçmiş ve de gelecek suskundur ürkmüş devrim melodisi gibi
Gerçekleşmiş gururlu idam tasviri kalıbına sığmadı bilim
Geçmişe dair haddinden çok acılar kalmış belleğimde
Asfalt caddeler hepten küs yorgun binalar ayakta inadına
Gramajı hileli tartıda ağır basan gerçekler gördüm ben
Fotomontaj kareler kafamda katil on beşimde öldüm ben
Siz yanlış yola sapkın ben çetrefilli yoldan çoktan geçtim
Gökyüzü rengine yakın bi' şarkı açıkça davetkar kuvvetli
Limanda bekledi bitkin harp mağduru namahrem yalnız gemi
Fotomontaj kareler kafamda katil on beşimde öldüm ben
Nakarat:
Üstüm başım baksan karman çorman
Bu ne veryansın hayat
Bırakın üstüme gelmek yalan
Alnımda yeminden bir pankart
Dostun düşman öyküler yarım
Şarkılar gibi eksik parçam
En modern alışkanlık ölmek
Ona dönmektir vesselam
